ಒಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಮಗ ಸ್ಕೂಲಿನಿಂದ ಬಂದವನೇ" ಅಮ್ಮ ನೀನು ನನಗೇಏನಾದರೂ ಗಿಫ್ಟ್ ಕೊಡಿಸಬೆಕು."ಎಂದ. "ಯಾಕೋ ,ಏನೋ ವಿಶೇಷ "ಎಂದೆ. "ಅಮ್ಮಾ ನಾನು ಸ್ಟೋರಿ ಟೆಲ್ಲಿಂಗ್ ಕಾಂಪಿಟೇಷನ್ನಲ್ಲಿ ಫಸ್ಟ್. "ಎಂದ . "ಸರಿ,ನಾಳೆ ಸಂಜೆ ನೀನು ಸ್ಕೂಲಿನಿಂದ ಬರೋಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಗಿಫ್ಟ್ ತಂದಿರುತ್ತೇನೆ . "ಎಂದೆ. ಮಾರನೇ ದಿನ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ,ಗಿಫ್ಟ್ ತರೋದನ್ನ ಮರಿಬೇಡ ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋದ . ಸರಿ,ಅವನನ್ನು ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ,ನಾನು ನನ್ನ ಮನೆಗೆಲಸದಲ್ಲಿ ಬ್ಯುಸಿ ಆದೆ . ಸಾಯಂಕಾಲ ೪. ೩೦ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ,ನನ್ನ ಮಗನ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಮಾತು ನೆನಪಾಯಿತು. ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಗನಿಗೆ ಗಿಫ್ಟ್ ತರೋದನ್ನೇ ಮರೆತಿದ್ದೆ. ಅವನು ಸ್ಕೂಲಿನಿಂದ ಬರೋದು ೫ಕ್ಕೆ. ಅರ್ಧ ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಏನು ಗಿಫ್ಟ್ ತರೋದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ,ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಅಂಗಡಿಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ. ಆ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಚಾಕೊಲೇಟ್,ಬಿಸ್ಕೇಟ್,ಇತ್ತು. ಸರಿ,ಬೇರೆಕಡೆ ಹೋಗಿ ನೋಡೋಣ ಅಂದ್ರೆ ಟೈಮ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಕಿಂಡರ್ ಜಾಯ್ ತೊಗೊಂಡ್ರೆ ಖುಷಿ ಆಗಬಹುದೇನೋ ಅಂತ ೩೦ ರೂ. ಕೊಟ್ಟು ೨ ಸಾಸಿವೆ ಕಾಳಿನ ಗಾತ್ರದ ಚಾಕೊಲೇಟ್ ತೊಗೊಂಡ್, ಅಂತು ನನ್ನ ಮಗ ಮನೆ ತಲಪೋವೇಳೆಗೆ ಗಿಫ್ಟ್ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ರೆಡಿಆದೆ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ,ನನ್ನ ಮಗ ನಾನು ತಂದ ಗಿಫ್ಟ್ ನೋಡಿ ಭಾರಿ ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ಯೊಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ,ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿರುವಾಗ ,೫ ಪೈಸೆ ಪೆಪ್ಪರ್ಮೆಂಟ್ ಅನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ತಂದುಕೊಟ್ರು ಅದನ್ನು ,ಎಲ್ಲಾರಿಗೂ ಹೇಳಿ ,"ನೋಡೇ ಅಜ್ಜನ ಮನೆ ಮಾವ ಪೆಪ್ಪೆರ್ ಮೆಂಟ್ ತೈನ್ದ. ''ಅಂತ ಎಷ್ಟು ಖುಷಿ ಪಟ್ಕೊಂಡು ತಿಂತಿದ್ವಿ ಸರಿ ನನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ತಗೊಪ್ಪ ನಿನ್ನ ಗಿಫ್ಟ್ ಎಂದು ಕೊಟ್ಟೆ . ಅವನ ಮೊಗದಲ್ಲಿ,ನಗು ಖುಷಿ,ಸಂತೋಷ ,ಆನಂದ,ಯಾವುದೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ....!!!!!!!ಬದಲಿಗೆ " ಅಮ್ಮಾ ಕಿಂಡರ್ಜಾಯ್ ಯಾ? ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ." ಎಂದು ನೀರಸಭಾವನೆ ಇಂದ ಒಳಗೆ ನಡೆದ . ಹೌದು ,ಈಗಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲೂ ಖುಷಿಪಡುವ ಮನೋಭಾವ ಕಡಿಮೆ . ಅವರ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಕಾರಣ ಏನೆಂದರೆ ,ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಾದ್ದು, ಅವರು ಕೇಳುವ ಮೊದಲೇ ಅವರ ಕೈಸೇರಿರುತ್ತದೆ,ಇಲ್ಲವೇ ಅವರು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ನಾವು ಕೊಡಿಸುತ್ತೇವೆ . ಆದ್ದರಿಂದ ,ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯಾವುದೂ ವಿಶೇಷ ಎನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲಾ. ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿರುವಾಗ ಹಬ್ಬ ಬಂತೆಂದರೆ ಭಾರಿ ಖುಷಿ . ಏಕೆಂದರೆ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಮನೆಮಂದಿಗೆಲ್ಲಾ ಹೊಸಬಟ್ಟೆ ತರುತ್ತಿದ್ದರು ,ಆದರೆ ಈಗ ತಿಂಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಜೊತೆ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ,ಪ್ರತೀದಿನ ಚಾಕೊಲೇಟ್,ವಾರಕ್ಕೊಂದು ಟಾಯ್ಸ್. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯಾವುದೂ ವಿಶೇಷ ಎನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲಾ . ಯಾವುದಾದರೂ ವಸ್ತು ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ದೊರೆತಾಗ ಮಾತ್ರ ಅದರಿಂದ ಖುಷಿ ಪಡಲು ಸಾಧ್ಯ .. ..... ಅಲ್ವಾ ನೀವೇನ್ ಅಂತಿರಾ ....
